Sama jest zaskoczona, ile ma lat. Wciąż powtarza, że się "jeszcze nie nażyła"

Sto lat minęło… a ona wciąż mówi, że się "jeszcze nie nażyła". Pani Maria Moczyńska z Gostynia świętowała swoje setne urodziny. Z uśmiechem, wdzięcznością i zadziwieniem, że to już cały wiek życia.

Jubilatka przyszła na świat 6 grudnia 1925 roku w Poniecu, jako córka Józefa i Zofii Wujczaków. Dorastała w licznej, tradycyjnej rodzinie, razem z siostrą Teresą i czterema braćmi: Bernardem, Franciszkiem, Kazimierzem i Antonim. Dzieciństwo przerwał wybuch II wojny światowej. Szkołę podstawową ukończyła w 1939 roku, dokładnie wtedy, gdy dziecięcy świat zaczął zmieniać się w codzienną walkę o przetrwanie.

W wieku zaledwie 14 lat została skierowana do pracy jako pomoc domowa u niemieckiej rodziny w Poniecu. W 1942 roku Urząd Pracy przeniósł ją do Gostynia, gdzie pracowała jako pomoc u lekarza. Spokojniejszy epizod nie trwał długo, bo po roku Maria została wywieziona do kopania rowów przeciwczołgowych w okolicach Leszna, a później także w rejon Gniezna, Bydgoszczy i aż po Bory Tucholskie. Jak sama wspomina, po zakończeniu wojny wróciła do domu… pieszo. Tylko tak mogła wrócić do swojego życia, rodziny i rodzinnych stron.

To właśnie w Gostyniu, jeszcze w wojennych i powojennych realiach, poznała przyszłego męża - Olecha Mocza. Para pobrała się 12 września 1945 roku. Kilka lat później małżonkowie podjęli decyzję o zmianie nazwiska na Moczyńscy. Od tamtej pory Maria i Olech Moczyńscy tworzyli dom, który stał się miejscem ciepła, pracy i wychowywania dzieci. Doczekali się pięciorga potomstwa: córki Barbary oraz czterech synów - Romana, Marka, Janusza i Adama.

Pani Maria nigdy nie była osobą, która ogranicza się tylko do jednej roli. Łączyła opiekę nad dużą rodziną z pracą zawodową i przez lata szyła maskotki w Spółdzielni Pracy "Pallas" w Gostyniu. To zajęcie wymagało cierpliwości, dokładności i wytrwałości, czyli cech, które zresztą dobrze opisują całą jej życiową drogę.

Rodzina pani Marii z czasem powiększała się o kolejne pokolenia. Dziś jubilatka cieszy się z 10 wnucząt i 5 prawnucząt, dla których jest nie tylko babcią i prababcią, ale także żywą kroniką XX wieku, świadkiem historii, o której młodsi znają już tylko daty z podręczników.

W poniedziałek 8 grudnia 2025 roku, panią Marię odwiedzili goście z życzeniami i upominkami. W imieniu władz samorządowych życzenia złożył zastępca burmistrza Gostynia Grzegorz Skorupski, któremu towarzyszyła naczelnik Wydziału Spraw Obywatelskich Marta Ślęzak. Obecny był także Wojciech Kurzawa, przedstawiciel Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów, Oddział Rejonowy w Gostyniu. Nie zabrakło tradycyjnych gratulacji, kwiatów, ciepłych słów i podziękowań za przeżyte sto lat, pełne pracy, trudu, ale i miłości.

Zapytana o receptę na długowieczność, pani Maria nie mówi o dietach, modnych aktywnościach ani "cudownych” metodach. Wymienia rzeczy proste, ale wymagające: radość, miłość, uczciwość i zadowolenie z tego, co się ma. Według niej to właśnie wdzięczność za każdy dzień, szacunek do ludzi i wewnętrzny spokój pomagają przejść przez najtrudniejsze chwile. Z charakterystyczną dla siebie skromnością powtarza, że "jeszcze się nie nażyła” i wciąż trudno jej uwierzyć, że naprawdę minęło już 100 lat od jej narodzin.

Sto lat pani Mario i niech spełni się Pani życzenie, by "jeszcze trochę się nażyć".

[ALERT]1765269181408[/ALERT]

[ZT]85476[/ZT]

[ZT]85491[/ZT]

[ZT]85437[/ZT]