Z przymrużeniem oka

Wydawałoby się, że jeden dzień w roku poświęcony docenianiu żony to jak przypominanie komuś, że należy oddychać. A jednak, mamy Dzień Doceniania Żony – święto, które przypomina, że te wszystkie codzienne gesty, drobne (i nie tak drobne) prace domowe, wychowywanie dzieci i balansowanie między karierą a domem to nie przypadek, lecz efekt ciężkiej, nieustannej pracy. Pracy, którą niestety łatwo przeoczyć, a jeszcze łatwiej uznać za coś oczywistego.

No i proszę, Dzień Doceniania Żony – wypadł w niedzielę, jakby samo to nie mówiło nam, że to święto należy traktować z wyjątkową powagą. Bo przecież to dzień, który w teorii ma być czasem odpoczynku, ale… kto faktycznie pracuje najwięcej? Oczywiście, nasza niezastąpiona żona.

piątek 13-ego września – dzień, który w tym roku ma dwa oblicza. Z jednej strony, dla niektórych to czas z niepokojem nasłuchiwać stukania czarnego kota za rogiem, unikać drabin i nie wychodzić z domu bez czosnku w kieszeni (bo przecież pech, nie wampiry). Z drugiej strony, to Dzień Całowania Chłopaków w Usta. Brzmi jak romantyczne wyzwanie dla wszystkich odważnych pań, które nie obawiają się ani pecha, ani braku precyzji w celowaniu. Przepraszam, ale komu to przyszło do głowy, żeby św

Różne rzeczy gubią ludzie, ale tym razem mieszkańców Gostynia zaskoczył koszyk pełen... kieliszków! Ten widok zapewne zdziwił niejednego przechodnia, czy przejeżdżającego kierowcę. Na chodniku parkingu przy ul. Czereśniowej, łączącej ul. Nad Kanią z trasą na Świętą Górę, stał dziś rano koszyczek, wypełniony po brzegi szklanymi kieliszkami. I to nie w byle jakiej ilości – kilkadziesiąt sztuk, sugerujących, że wczoraj wieczorem odbyła się niezła impreza, a może dopiero jest planowana? Mamy więc całkiem poważne pytanie: kto zgubił koszyczek?

Kochani, nie wiem, co Wy robicie w sobotnie wieczory, ale ja mam już plany, których nie zmieni nawet nagła apokalipsa. Biorę udział w piątej edycji Festiwalu Kryminału Retro „Kryminalny Magiel”. „Magiel” – to w sumie idealne określenie na ten festiwal, bo oprócz literatury, obgadane zostaną tu zbrodnie, które pewnie w Gostyniu nigdy się nie wydarzyły. A jeśli się wydarzyły, to ktoś bardzo skutecznie wyczyścił wszystkie ślady… literacko oczywiście. Ale spokojnie, tu nie chodzi o prawdziwe morderstwa. Przynajmniej mam taką nadzieję, bo moje detektywistyczne zdolności kończą się na szukaniu kluczy w domu.

Wyobraźcie sobie świat, w którym wszystkie wiadomości zaczynają się od słów: „Dziś jest dobry dzień, bo…”. Tak, wiem, to brzmi jak utopia, albo przynajmniej jak scenariusz do filmu z kategorii „komediodramat z elementami fantastyki”. A jednak, co roku, 8 września, przypada Dzień Dobrych Wiadomości – święto, które każe nam wierzyć, że szklanka jest zawsze do połowy pełna.

Wyobraźmy sobie taki scenariusz: organizujesz chrzciny dziecka. Wszystko jest zaplanowane – ksiądz wyznaczył termin, chrzestni wybrani, dokumenty niemal gotowe. Ale nie! Wkracza ksiądz i decyduje, że nie wszyscy spełniają jego święte standardy. Wydaje się, że być chrzestnym to już za mało. Liczy się też to, co robisz po godzinach... Jak to podsumować? Może „kto bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamień”, ale jak się okazuje – nie każdy ksiądz żyje według tej maksymy.

Miłość to trudna sztuka. Wymaga nie tylko poświęceń, ale też odrobiny kreatywności i – jak twierdzą niektórzy – klasy. Tylko co to właściwie znaczy: „oświadczyny z klasą”? Na takie pytanie próbował znaleźć odpowiedź pewien młody mężczyzna, który szukał inspiracji na Spotted-Gostyn24. Chciał, by jego zaręczyny były „romantyczne i z klasą”. Niestety, odpowiedzi, które otrzymał, mogą go nieco zaskoczyć, a może i... rozczarować.

Wygrana w lotka to jeden z tych momentów, który przychodzi z zaskoczenia, otwierając przed szczęśliwcem nowe możliwości. Miliony na koncie, marzenia o luksusie i bezpieczeństwie finansowym – czyż nie brzmi to idealnie? Ale jak pokazuje życie, to dopiero początek przygody.

Kiedy słyszymy o „Światowym Dniu Pozyskiwania Talentów”, nasze myśli biegną w różnych kierunkach. Jedni zastanawiają się, co to za dziwne święto, drudzy przeglądają swoje CV, próbując znaleźć w nim coś, co można by nazwać talentem, a jeszcze inni z rozpaczą odkrywają, że ich jedynym nieodkrytym talentem jest… umiejętność szukania wymówek.

No i stało się. Gostyn24, dzielny portal informacyjny, osiągnął pełnoletność. 18 lat! W takim wieku to człowiek zazwyczaj wkracza w dorosłość, zbiera prawo jazdy, może już legalnie kupić piwo (choć niekoniecznie na zapas). A co robili oni, ekipa Gostyn24, w swoje osiemnaste urodziny? Pracowali, oczywiście! Bo przecież jak to mówią, "świętowanie świętowaniem, a robota sama się nie zrobi."

Mówi się, że co nas nie zabije, to nas wzmocni. Niestety, nikt nie powiedział, że dotyczy to także uczniów rozpoczynających rok szkolny w poniedziałek, 2 września. Tak, dobrze przeczytaliście. Nowy rok szkolny startuje dokładnie wtedy, kiedy wydaje się, że wszystko sprzysięgło się przeciwko nam. A żeby było ciekawiej, ten rok będzie trwał aż 188 dni, co czyni go najdłuższym od wielu lat. Można by pomyśleć, że ktoś tam na górze postanowił rzucić nam wyzwanie – czy potrafimy wytrzymać tyle czasu w szkolnych murach, zanim kompletnie stracimy zdrowe zmysły?

W małym, urokliwym Gostyniu, gdzie życie płynie spokojnym rytmem, jest pewna grupa ludzi, którzy potrafią dodać mu odrobinę dynamiki. Mowa oczywiście o taksówkarzach – prawdziwych bohaterach dnia codziennego, których w mieście jest zaledwie kilkunastu. Wydawać by się mogło, że w miejscu, gdzie funkcjonuje bezpłatna komunikacja miejska, ich rola jest nieco marginalna. Ale nic bardziej mylnego! Taksówkarze z Gostynia to nie tylko kierowcy – to żywe kroniki miejskie, znawcy lokalnych ploteczek i mistrzowie nawigacji w labiryncie uliczek, które dla nich nie mają żadnych tajemnic.

Mieszkańcy Gostynia, przygotujcie się na kolejną odsłonę osiedlowych perypetii, które przypominają bardziej komedię niż horror! Przynajmniej tak to wygląda, kiedy spojrzymy na trawniki, a raczej… zieloną dżunglę, którą raczą nas dzisiaj administracyjne władze spółdzielni mieszkaniowej.

29 sierpnia obchodzimy Dzień Strażnika Gminnego i Miejskiego, czyli święto, które przywołuje uśmiech na twarzy każdego, kto choć raz w życiu musiał wysłuchać klasycznego „ale to tylko na chwilę!”. Bo czyż nie jest to właśnie ten dzień, w którym strażnicy miejscy, uzbrojeni w bloczki mandatów, radiotelefony i nieskończoną cierpliwość, stają się prawdziwymi bohaterami naszych ulic? Może nie ratują świata przed superzłoczyńcami, ale ich codzienna walka z miejskim chaosem zasługuje na nie mniejszy szacunek.