Zawsze gotowa, zawsze ciepła, zawsze tajemnicza. Pytań też nie zadaje.

Parówka. To nie tylko produkt spożywczy, to instytucja. Zawsze tam, gdzie trzeba, nie wymaga uwagi, nie pyta o preferencje, a mimo to – budzi miłość. I oto nadszedł ten dzień, kiedy możemy bez wstydu świętować jej istnienie. Dzień Parówki i Dzień Parówkożercy. Bo przecież samą parówką się nie najesz – potrzebna jest armia wiernych wyznawców, którzy z uśmiechem na ustach będą ją pałaszować, najlepiej bez zastanowienia, co tak naprawdę jedzą.

A skoro już przy świętowaniu jesteśmy – co za ironia, że ten wielki dzień wypada w tym roku w piątek. Tak, w piątek, kiedy wielu z nas rezygnuje z mięsa. Ale spokojnie, Polacy to naród kreatywny, a parówki... cóż, kto powiedział, że to mięso? Więc czego oczy nie widzą, tego i żołądek nie poczuje, prawda? Nie ma potrzeby analizować składu – w końcu to przysmak, który można jeść nawet bez podgrzewania, więc co może pójść nie tak? Może już dawno przekroczyliśmy granice kulinarnej przyzwoitości, ale kogo to obchodzi, skoro parówka smakuje tak samo, niezależnie od tego, z czego tak naprawdę została zrobiona. 

Nie możemy też zapomnieć o prawdziwych bohaterach tego święta – parówkożercach. To ludzie o stalowych nerwach i żelaznym żołądku, którzy potrafią spożyć ten kulinarny wynalazek z takim entuzjazmem, jakby właśnie dostali wykwintny posiłek w pięciogwiazdkowej restauracji. Dla nich parówka to nie tylko jedzenie, to manifest stylu życia -  szybko, tanio i bez zbędnych pytań. Bo przecież  „Jak cię widzą, tak cię piszą,” mówi znane powiedzenia. Prawdziwi parówkożercy nie przejmują się jednak tym, co inni piszą – liczy się pełny brzuch, a reszta to zbędne detale. Kalorie? Dieta? Bez przesady, to dla słabych. W końcu parówka to pożywienie prawdziwych twardzieli – nie ma czasu na luksusy, kiedy liczy się szybkość i prostota.

A wracając do tego piątku... no cóż, w tym roku to trochę problematyczne. Z jednej strony parówki mają swoje święto, z drugiej – mięso w piątek to dla wielu wyzwanie. Ale kto by się przejmował takim drobiazgiem? Przecież jak mówią „głodnemu zawsze chleb na myśli,” a parówka – choć z chlebem się nie równa – zawsze będzie wybawieniem w chwilach wilczego głodu. Gdyby tylko nasza wyobraźnia mogła dorównać składnikom, które znajdują się w tej sprężystej osłonce... Ale może lepiej, że nie wiemy wszystkiego, co tam naprawdę siedzi. W końcu tajemnica to część jej uroku.

Podsumowując – parówka to coś więcej niż tylko jedzenie. To symbol naszej gotowości na wszystko, co życie rzuca nam pod nogi, nawet jeśli nie zawsze pachnie wędliną. Dlatego dzisiaj, drodzy parówkożercy, zjedzcie swoją porcję z dumą i radością. I pamiętajcie: „co was nie zabije, to was wzmocni.” A parówka, jak widać, jeszcze nikogo nie zabiła – przynajmniej nikt o tym jeszcze nie napisał. 

[ZT]71913[/ZT]

[ZT]71891[/ZT]

[ZT]71791[/ZT]

[ALERT]1726813368027[/ALERT]