Wszystko w swoim czasie... Żeby się napić piwa, nie trzeba odwiedzać browaru

Radna miejska Marta Kulak-Stawińska opublikowała w mediach społecznościowych wpis dotyczący ostatniej, wyjątkowo krótkiej sesji Rady Miejskiej zwołanej w trybie nadzwyczajnym. W poście zauważyła, że nie pojawili się na niej przedstawiciele mediów, a w przestrzeni publicznej próżno szukać informacji na temat podjętych uchwał. Padło więc pytanie - gdzie są media? Już odpowiadamy. 

 

Cóż, czasy się zmieniły i to nie tylko dla mediów, ale także, a może przede wszystkim dla polityków i samorządowców. W dobie serwisów społecznościowych nie trzeba już  czekać na artykuł w portalu czy gazecie, by dowiedzieć się, co się wydarzyło. Wystarczy konto na Facebooku, kilka zdjęć i dostęp do Internetu, by samodzielnie stać się nadawcą komunikatu.

Marta Kulak-Stawińska doskonale to rozumie, bo w swoim wpisie po raz kolejny zawarła więcej konkretów niż niejedna relacja z sesyjnych obrad. Informacje są podane przejrzyście, z datami, kwotami, nazwami programów i harmonogramami. I bardzo dobrze. Tyle, że to raczej dowód na to, że media nie są dziś jedynym źródłem informacji.  Jeżeli więc brakuje relacji z sesji, to nie dlatego, że ktoś lekceważy sprawy gminy, ale dlatego, że w dzisiejszym świecie informacje obiegają przestrzeń społeczną z prędkością światła, a każdy radny może być własnym wydawcą, redaktorem i fotoreporterem.

Czy to dobrze? To zależy. Z pewnością ułatwia komunikację z mieszkańcami, ale też zmienia reguły gry. Kiedyś to głównie media jako pierwsze przekazywały informację, dziś wielu radnych i polityków robi to samodzielnie. Najpierw publikują post, potem liczą reakcje i komentarze. Każde takie info staje się materiałem promocyjnym, a wiele pytań zadawanych na sesji  postem z pięcioma zdjęciami i dopiskiem „działamy!”. Trudno mieć o to pretensje – takie czasy, ale też trudno oczekiwać, by w tej sytuacji media miały obowiązek relacjonowania każdej sesji, która trwa czasem kilkanaście minut.

Tyle że między relacją polityka a pracą dziennikarza istnieje zasadnicza różnica. Radny nie musi być obiektywny. Nie musi szukać drugiej strony, ani zadawać pytań i sprawdzać, czy coś, co dziś brzmi dobrze, nie okaże się problemem za pół roku. No chyba, że jest w opozycji, wtedy chwała mu za to. Może za to pokazać sukces, pominąć wątpliwości, skupić się na własnej aktywności – i to jest jego prawo. Dziennikarz działa inaczej, nie może po prostu skopiować bezrefleksyjnie treści z Facebooka i opublikować tego jako faktów. Musi przynajmniej sprawdzać, czasem dopytywać, czasem analizować, a dopiero potem emitować materiał. Ta drobna różnica  wymaga czasu, a jak wiadomo czas, nie zawsze lubi się z prędkością Internetu.

Każdy z tych światów działa więc według innych zasad i każdy samemu wybiera tematy, które go interesują. Redakcja wybiera to, co według niej interesuje czytelników – a nie to, co według radnych jest ważne. Czy są wśród tych tematów decyzje o milionach wydawanych w godzinę? Czasem tak, ale często nie. Bo choć dla polityków i urzędników to może być najważniejszy punkt dnia, to przeciętny mieszkaniec oczekuje od swoich reprezentantów tego żeby po prostu robili swoje... skoro się na to pisali.

Nie czas więc płakać nad rozlanym mlekiem. Czasy się zmieniają – media, polityka, styl komunikacji i oczekiwania społeczne. Papierowe gazety odchodzą, jak kiedyś telewizory z czarno-białym ekranem, bo zrobiły swoje, zostawiły ślad, ale czas płynie dalej. 

Dziś każdy może pisać niemal wszystko co chce, ale tylko niektórzy muszą się dwa razy zastanowić, by nie pomylić informacji z autopromocją, a komentarza z faktami. I niech tak zostanie. A materiał o tym, jacy to radni byli... zaradni, pewnie powstanie, tyle, że w swoim czasie. Bo nie trzeba kupować browaru, żeby się napić piwa, tak jak nie trzeba być obecnym na sesji, żeby stworzyć artykuł. Bo wszystko może obejrzeć... online. Tak więc trochę cierpliwości, bo powiat to nie tylko Gostyń, a siedem samorządów i ponad 76 tys. mieszkańców. 

[ZT]78318[/ZT]

[ZT]78370[/ZT]

[ZT]78170[/ZT]

[ALERT]1744621972006[/ALERT]