Felieton posła Jana Dziedziczaka. Ministerstwo zakłamania i samotności...

Nadeszły nowe czasy. W różnorakich mediach czytamy i widzimy, jak dzielnie należy walczyć z niedolą psów, kotów i innych stworzeń często maltretowanych przez człowieka. Obserwujemy kampanie na rzecz zaprzestania hodowli zwierząt futerkowych czy też przed świętami Bożego Narodzenia słyszymy apele o zarzucenie tradycji jedzenia karpia, bo aby zjeść, trzeba go wpierw zabić, a to przecież niehumanitarne. Jesteśmy konsekwentni w dbaniu o dobrostan wszelakich stworzeń, czego przykładem był ostatnio (niestety) malutki Alfie Evans, któremu brytyjski sąd nie pozwolił na wyjazd na leczenie poza granice kraju, gdyż... podróż mogła zagrozić jego zdrowiu. Brytyjscy sędziowie uchronili dziecko przed tą ,,niebezpieczną” perspektywą, którą chcieli mu zafundować rodzice. Mały Alfie odłączony od niezbędnej aparatury medycznej umarł w swojej ojczyźnie.

Jak trudne jest życie na Wyspach Brytyjskich, wiedzą sami wyspiarze, a najlepiej wie sam rząd tego kraju. Na początku tego roku powołano tam do życia ministerstwo do spraw samotności, gdyż około 9 milionów obywateli Zjednoczonego Królestwa czuje się osobami samotnymi, mającymi ograniczony lub praktycznie żaden kontakt ze swoją rodziną. Coraz więcej osób starszych trafia do domów opieki społecznej, gdzie bardzo rzadko odwiedzają ich najbliżsi, a duża część pensjonariuszy praktycznie nie zna swoich najbliższych. Czyżby byli oni bezdzietni, nie mieli bratanków czy siostrzenic? Nie do końca tak jest, po prostu w tym wyspiarskim kraju przestają funkcjonować rodzinne koligacje. Zestarzałeś się, potrzebujesz opieki, towarzystwa do rozmowy? Idź do opieki społecznej, przecież wszyscy na nią łożymy. Nie przeszkadzaj młodym i zdrowym, pracującym, uczącym się, bawiącym się, tym którym dano żyć, nie abortowano ich ze względów eugenicznych lub nie odłączono im aparatury medycznej.

Kiedy czytałem jakiś czas temu o utworzeniu w Wielkiej Brytanii rzeczonego ministerstwa do spraw samotności, sprawdzałem tę informację w kilku źródłach, gdyż na początku byłem przekonany, że to jakiś political fiction, ot taki żart na miarę Orwella. Niestety nie, to wszystko prawda. Ale jak śledziłem sprawę walki o życie Alfiego Evansa, to zdałem sobie sprawę, iż w świecie cywilizacji śmierci, w którym już usankcjonowano eugenikę, czyli zabijanie w majestacie prawa niewinnego dwulatka, to ministerstwo może być ,,przydatne”, gdyż może stać się ośrodkiem zbierającym dane o osobach będących następnymi w kolejce do odłączenia aparatury. Przecież są samotni, bez pieniędzy, niepotrzebni, generują koszty utrzymania, są starzy, chorzy, brzydcy...

Zresztą idące w tym kierunku rządy Wielkiej Brytanii mogą czerpać wzorce ze swojego przeciwnika, z którym tak zażarcie walczyły o utrzymanie niezależności podczas II wojny światowej, III Rzeszy niemieckiej. Ten kraj przodował w mordowaniu swoich i nieswoich obywateli z przyczyn eugenicznych. Bo dla hitlerowców ich życie było nic niewarte.