Półmetek "dobrej zmiany"

Dwa tygodnie temu minął półmetek rządów Prawa i Sprawiedliwości w kadencji 2015-2019. To dobry czas na podsumowanie tego okresu w polskim życiu publicznym. Ciekawego czasu, z jednej strony wypełnionego licznymi, hałaśliwymi demonstracjami opozycji, zwoływanymi w obronie demokracji, niezawisłości sądów, praw kobiet, w obronie Puszczy Białowieskiej, przeciw pełzającej dyktaturze, faszyzacji kraju, ograniczaniu praw demokratycznych.

Chyba sam Pan Bóg raczy wiedzieć za czym lub przeciw czemu i komu jeszcze demonstrowano. Z drugiej strony te dwa lata to czas wytężonej pracy dla dobra Polaków. Bez zbędnych fanfar wszedł w życie program Rodzina 500 plus, obniżono wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn, nie ograniczając jednocześnie czasu ich dobrowolnego zatrudnienia, rozpoczęto realizację programów Mieszkanie plus oraz Mieszkanie dla Młodych. Nie można zapomnieć o projektach reformy sądownictwa czy też utworzeniu Wojsk Obrony Terytorialnej. Nie można nie wspomnieć o poczynaniach dotyczących polskiej polityki historycznej, mających na celu odbudowanie naszej podmiotowości i dumy narodowej. Są to reformy dotyczące codziennego życia Polaków oraz egzystencji przyszłych pokoleń. Wszystkie one mają jeden cel, stworzenie silnej, niezależnej i mówiącej własnym głosem Rzeczypospolitej.

Przyznać muszę rację lewicowej pisarce Joannie Bator, która kilka dni temu na łamach jednego z portali tak pisała o dokonujących się zmianach w naszym kraju; ,,Myślę, że w dużej mierze jesteśmy odpowiedzialni za to, co się stało. Byliśmy butni, zbyt zapatrzeni w sukces ekonomiczny, zbyt zapatrzeni w światła wielkich miast i eleganckie kawiarnie z sojowym latte. Nie mieliśmy pojęcia, co się dzieje. Co myślą biedni, porzuceni na mieliźnie, wkurzeni czy po prostu obojętni”. Tak Szanowna Pani, byliście butni, zapatrzeni w siebie, dzielący łupy i rwący do sienkiewiczowskie sukno, jakim była dla was Rzeczpospolita, na wszystkie strony. A pijąc sojowe latte i spożywając ośmiorniczki (żeby przynajmniej za swoje pieniądze), mówiliście o swojej Ojczyźnie jako o kraju, który stanowi kupę kamieni (i jeszcze gorzej). Po prostu mieliście Polaków za durni i głupców. Ale to nieprawda. I właśnie dwa lata temu Ci ,,biedni, porzuceni na mieliźnie” obudzili się i w najbardziej oczywisty sposób, jaki zna demokracja, czyli za pomocą karty wyborczej, odsunęli Was od władzy. I to chyba najbardziej boli.

Przez te dwa ostatnie lata Ci normalni ludzie powoli się prostują. Dzięki komisjom sejmowym powołanym do wyjaśniania afery Amber Gold czy też tak zwanej ,,reprywatyzacji” w Warszawie okazuje się, że organy Państwa Polskiego funkcjonowały fatalnie lub wręcz nie funkcjonowały. To znaczy funkcjonowały na korzyść sprawujących władzę, za nic mając obywateli. Ale po dwóch latach sprawowania rządów przez Prawo i Sprawiedliwość tysiące mieszkańców warszawskich kamienic, rugowanych ze swoich mieszkań zauważa, iż buta i bezkarność rządzących dobiegła końca. Tak samo tysiące pokrzywdzonych przez sądy mające w teorii stać na straży prawa widzi, że nikt, kto łamie to prawo, nie może kryć się za immunitetem.

Ostatnie dwa lata naszych rządów nie były idealne, bo w procesach politycznych uczestniczą tylko ludzie. A oni są omylni, czasami źli, czasami małostkowi i interesowni. Tacy ludzie są na lewicy i prawicy. Jednak oceniając ten czas, jestem przekonany, że to, co się dzieje, jest rzeczywiście dobrą zmianą dla Polski i Polaków.