Naukowcy stoją na stanowisku, że aseksualistami jest od 0,6% do 5,5% społeczeństwa. Aseksualizm nazywa się często czwartą orientacją seksualną lub brakiem występowania orientacji. Osoby te nie odczuwają pociągu seksualnego wobec innych osób czy przedmiotów. Czym jeszcze charakteryzują się aseksualiści? Jak rozpoznać aseksualizm u dorosłych?
Aseksualizm, inaczej aseksualność to brak odczuwania pociągu seksualnego. Osoby wchodzące w spektrum aseksualizmu nie są pobudzone fizycznością danej osoby czy jej zachowaniem. Nie są podniecone również znakami szczególnymi, budową ciała drugiego człowieka czy jego ubiorem.
Aseksualizm często jest mylony z abstynencją seksualną lub nawet impotencją. Osoby aseksualne nie cierpią również na zaburzenia popędu. One po prostu rodzą się z daną orientacją, podobnie jak hetero- czy homoseksualiści. Osoba aseksualna nie powstrzymuje się świadomie od seksu, jak ma to miejsce w przypadku celibatu, lecz całkowicie nie odczuwa pociągu seksualnego wobec innych osób czy przedmiotów. Tym samym nie tylko nie uprawia seksu z danymi osobami, ale również nie korzysta z zabawek czy akcesoriów erotycznych, takich jak np. sztuczna pochwa.
Brak zainteresowania współżyciem nie oznacza, że dana osoba nie może wchodzić w romantyczne relacje z innymi. Aseksualiści zakochują się, często chcąc wejść w związek partnerski lub sformalizowany. W tym przypadku mowa o tzw. miłości platonicznej, a więc o pociągu romantycznym. Naukowcy wymieniają co najmniej cztery orientacje romantyczne, które mogą zdefiniować relacje z aseksualistami:
1. Heteroromantyczność. Pociąg romantyczny pojawiający się w stosunku do osób odmiennej płci.
2. Homoromantyczność. Pociąg romantyczny objawiający się wobec osób tej samej płci.
3. Biromantyczność. Pociąg romantyczny odczuwany zarówno w kierunku kobiet, jak i mężczyzn.
4. Transromantyczność. Pociąg romantyczny odczuwalny w stosunku do osób o niezdefiniowanej płci.
W niektórych przypadkach może występować także aromantyczność, a więc brak nawet romantycznego pociągu do danej płci.
Cechą charakterystyczną aseksualizmu jest brak zainteresowania współżyciem, zupełnie nie przejawiają oni zainteresowania seksem. Jednak często błędnie zakłada się, że osoby, które wchodziły w przeszłości w relacje intymne z innymi osobami i nagle przestały odczuwać pociąg seksualny są aseksualistami. W tym przypadku mowa raczej o zaburzeniach natury psychicznej, w tym traumie związanej z poprzednimi relacjami. Spadek libido u osoby, która wcześniej wiodła życie seksualne, nie oznacza aseksualizmu.
Wchodząc w relacje romantyczne z innymi osobami, aseksualiści nie zawsze rezygnują z seksu. Często decydują się na uprawianie go, jednak sami nie odczuwają satysfakcji. Nie oznacza to jednak, że to dla nich uczucie bolesne. W tym przypadku raczej starają się zaspokoić drugą osobę, dla której życie erotyczne jest ważną częścią relacji.
Materiał partnera
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz