Czasem wiedza zdobyta w godzinę, może ocalić czyjeś życie. Dziś obchodzimy...

Żyjemy w świecie, w którym wszystko dzieje się szybko, wiadomości docierają w sekundę, decyzje zapadają w biegu, a my biegniemy z nimi, zerkając na zegarek. Rzadko kiedy myślimy o tym, że czas potrafi nagle zwolnić, i że w jednej chwili to właśnie my możemy być tymi, od których zależy czyjś następny oddech.

13 września przypomina o tym wprost, to Światowy Dzień Pierwszej Pomocy. Nie ma fajerwerków ani przemówień, a jednak ma w sobie ogromną wagę, bo mówi o tym, co najprostsze i jednocześnie najtrudniejsze, o gotowości by zatrzymać się i pomóc. Pierwsza pomoc to nie zestaw efektownych gestów, to elementarna umiejętność, którą każdy z nas powinien mieć pod ręką tak samo jak parasol czy klucze.

Statystyki są nieubłagane, w wielu sytuacjach o przeżyciu decydują pierwsze minuty zanim dotrze pomoc. To wtedy obecność drugiego człowieka, spokojnego, przytomnego i potrafiącego działać, bywa ważniejsza niż jakikolwiek sprzęt. Nierzadko są to świadkowie zdarzenia, czasem strażacy, często ochotnicy, którzy pojawiają się na miejscu jako pierwsi, a chwilę później ratownicy medyczni, którzy przejmują walkę o ludzkie życie. To właśnie oni pokazują, że odwaga i profesjonalizm mogą iść w parze, a ich praca zaczyna się tam, gdzie inni się cofają. Paradoksalnie, wiedza, którą można zdobyć podczas godzinnego kursu, może podarować komuś długie lata życia.

Udzielając pierwszej pomocy być może nie uratujemy całego świata, ale możemy uratować czyjś świat. I w tym wszystkim nie chodzi o bohaterstwo, tylko o zwykłą gotowość do działania, kiedy inni się cofają. Bo pierwsza pomoc to w gruncie rzeczy nie technika, lecz nasza postawa w obliczu zagrożonego zdrowia i życia innych.

 

[ZT]82681[/ZT]

[ZT]82678[/ZT]

[ZT]82574[/ZT]

[ALERT]1757750135422[/ALERT]