Po trzech latach, emocje są już zupełnie inne. Wojna stała się tłem codzienności

Trzy lata temu, a dokładnie 24 lutego 2022 roku świat wstrzymał oddech. Rosyjskie wojska przekroczyły granice Ukrainy, rozpoczynając pełnowymiarową inwazję, która miała trwać kilka dni, może tygodni. Dziś, trzy lata później, wojna nadal trwa, ale czy wciąż tak samo nas porusza?

Początek wojny był dla Polaków czasem bezprecedensowej mobilizacji. Setki tysięcy ludzi otworzyły swoje domy i portfele, by pomóc uchodźcom. Organizowano zbiórki, transporty humanitarne, wsparcie prawne, pomoc psychologiczną. Byliśmy zjednoczeni w przekonaniu, że pomagamy sąsiadom w potrzebie.

Dziś, choć nadal wielu Polaków wspiera Ukrainę, to entuzjazm nie jest już tak gorący. Wojna stała się tłem codzienności, a kolejne doniesienia o walkach w Bachmucie, Chersoniu czy Awdijiwce zlewają się w jednolitą narrację medialną, do której zdążyliśmy już przywyknąć. Zmęczenie tematem jest zauważalne, nie tylko w debacie publicznej - coraz częściej pojawiają się też głosy podważające sens dalszego wsparcia dla naszych wschodnich sąsiadów.

Polityka, jak to polityka, wykorzystała temat Ukrainy na swoje potrzeby. Jeszcze niedawno wszyscy byliśmy zgodni, że trzeba pomagać. Dziś, w zależności od opcji politycznej, słyszymy o „ukrainizacji Polski” albo „konieczności solidarności z walczącymi o wolność Ukraińcami”. Takie podziały, skutecznie podgrzewają atmosferę w społeczeństwie.

Niektórzy politycy dostrzegli w obecności Ukraińców w Polsce okazję do budowania kapitału wyborczego. Z jednej strony mamy więc narrację o „zabieraniu miejsc pracy” i „przeciążonych instytucjach socjalnych”, z drugiej – przypominanie, że Polska jest na celowniku Rosji, a Ukraina wciąż walczy także za naszą wolność.

Zmiana polityki USA wobec Ukrainy również nie wróży dobrze. Jeszcze niedawno Waszyngton deklarował wsparcie „tak długo, jak będzie to konieczne”. Dziś, w obliczu wewnętrznych napięć politycznych i wygranych przez Donalda Trupa wyborów, coraz trudniej przeforsować kolejne pakiety pomocowe. Ukraina może liczyć w tej chwili tylko na Europę, ale bez silnego wsparcia USA jej sytuacja militarna będzie coraz trudniejsza.

Czy Ukraina jest zatem skazana na przegraną? Trudno powiedzieć. Wiadomo jednak, że im dłużej wojna trwa, tym bardziej świat się do niej przyzwyczaja, a zmęczenie rośnie. To prosta droga do tego, by temat konfliktu zaczął znikać ludzkich umysłów, a stąd już tylko krok do pozostawienia Ukrainy samej sobie.

Zapytaliśmy kilka znajomych osób o to jak dziś postrzegają wojnę na Ukrainie, po trzech latach walki. Ich opinie są różne, w zależności od tego 

- Na początku czułam ogromne emocje, płakałam na widok tych ludzi na granicy. Dzisiaj to wszystko spowszedniało, ale nadal uważam, że musimy pomagać Ukraińcom w ich walce o wolność, bo następni w kolejce możemy być my – mówi Ania z Gostynia, której nie wszystko może się podoba, ale i tak uważa, że trzeba pomagać Ukrainie.

- Nie jestem przeciwko Ukrainie, ale ile można? My też mamy swoje problemy i jakoś nikt nam  nie pomaga – To z kolei opinia Marka również z Gostynia, który twierdzi, że Polska powinna bardziej skupić się na własnych obywatelach.

A jakie jest Twoje zdanie? Czy nadal czujesz solidarność z Ukrainą? A może uważasz, że Polska powinna zmienić swoją politykę? Podziel się swoją opinią w komentarzach. Więcej informacji o tym, jak w pierwszych dniach wojny mieszkańcy naszego powiatu pomagali Ukraińcom znajdziesz - TUTAJ - 

[ZT]55202[/ZT]

[ZT]55262[/ZT]

[ZT]55365[/ZT]

[ALERT]1740383370577[/ALERT]