Nie było fleszy, braw i heroizmu. Było za to człowieczeństwo, którego tak często brakuje

Człowiek zatacza się, ledwo idzie. Pies u boku, smycz w ręku. Sklep, chwiejny krok, trawnik, na koniec "bach" ziemia. Tak zaczyna się scena, jakich w mniejszych i większych miastach jest niestety coraz więcej. Alkohol, upadek, obojętność... Bo przecież „pewnie pijany”, „sam sobie winien”, „to nie mój problem”. Tak najczęściej brzmią te nasze wygodne wymówki. Ale nie tym razem.

Tym razem było jednak inaczej. Nie minęło wiele czasu, gdy przy leżącym mężczyźnie i resztek niedopitego alkoholu zatrzymały się… trzy samochody. Bez krzyku, bez kamer, bez relacji na żywo. Zatrzymali się, bo ktoś leżał. Po prostu. Wysiedli z nich kierowcy, podeszli, sprawdzili czy żyje, czy oddycha, czy potrzebuje pomocy. Pies cały czas siedział obok, jakby strzegł resztek godności człowieka, który chwilowo przegrał z własną słabością.

Po chwili zjawił się ktoś, kto znał tego mężczyznę. Dalej była ławeczka na przystanku autobusowym aby nie leżał na ziemi i rozmowa przez telefon ze znajomym, który z nim ostatni rozmawiał. Niby nic wielkiego. Kiedy jednak ten, kto miał przyjechać, nie przyjeżdżał – jeden z pomagających zaproponował „Podwiozę go do domu”. Drugi z mężczyzn że wskaże drogę. Kilkaset metrów – blisko, a jednak zbyt daleko, by przewrócony sam dotarł.

Niestety w domu nikogo nie było. Sąsiedzi? Albo nieobecni, albo niewiele pomogli. Zapadła kolejna decyzja  - dzwonimy na 112, bo z mężczyzną był raczej ograniczony kontakt. I wtedy po chwili zjawił się dzielnicowy Krzysztof Jędrowiak – człowiek, który nie tylko wie, kto z kim w Gostyniu sąsiaduje, ale też wie, co to znaczy być obecnym, gdzie go potrzebują. Ustalił krewnych, został i poczekał do końca.

Nie było fleszy, nie było braw, nie było heroizmu, ale było człowieczeństwo – takie zwykłe, ciche, najważniejsze. W ostatnich miesiącach sporo pisaliśmy o obywatelskich zatrzymaniach, a teraz kolejny przykład, że w Gostyniu, mimo wszystko, ludzie się jeszcze sobie przyglądają. I co ważniejsze – reagują.

W świecie, w którym tak łatwo klikamy „lubię to” pod hasłem „Nie bądź obojętny”, prawdziwa próba empatii miała miejsce tam ...na trawniku, przy sklepie. Tam, gdzie trzeba było się zatrzymać, wyjść z auta, spojrzeć i zareagować. I wiecie co? Wychodzi na to, że w Gostyniu nie jest z tym tak źle, jakby się mogło wydawać. Bo pomaganie to nie zawsze bohaterski wyczyn. Czasem to po prostu decyzja: „Zostanę jeszcze chwilę”. I takich chwil – życzymy nam wszystkim jak najwięcej.

 

[ZT]77944[/ZT]

[ZT]78065[/ZT]

[ZT]78060[/ZT]

[ALERT]1743592095072[/ALERT]