"Chaosu ciąg dalszy" Najnowszy felieton posła RP Adama Szłapki

Chaos w polskim szkolnictwie nie jest sprawą szczególnie nową, toteż nikogo nie dziwią wyrastające jak grzyby po deszczu problemy. Długa debata nad utworzeniem gimnazjów, mniej dotkliwe kwestie dotyczące chociażby wprowadzenia mundurków do szkół, wreszcie - powrót do czasów ośmioletniej szkoły podstawowej i likwidacja gimnazjów.

Za każdą z tych spraw kryła się długa debata polityczna i społeczna oraz tysiące stron artykułów w gazetach. Czy wyciągnęliśmy, jako naród, nauczkę z tych doświadczeń? Nie sądzę. Niemniej jednak, podczas gdy tematy te spotykały się z należytą, a czasami nawet przesadną atencją, problem pensji nauczycieli pozostawał ignorowany.

Strajki nauczycieli wybuchały już niejednokrotnie. Zawsze jednak przebiegały ciszej, nauczyciele solidarnie odwoływali np. jedną lekcję, a potem grzecznie wracali do pracy. Sprawa została zamiatana pod dywan, nauczyciele nie czuli satysfakcji, ale życie toczyło się dalej. Aż do teraz. Nauczyciele, zmęczeni trwającą od lat stagnacją, postanowili ponownie wziąć sprawy w swoje ręce. Dodatkową motywację mogło stanowić obserwowanie coraz to nowych programów socjalnych wprowadzanych przez Prawo i Sprawiedliwość. Są pieniądze na pierwsze dziecko, trzynastą emeryturę, a nie znajdą się dodatkowe środki na podwyżki dla kadry nauczycielskiej?

Nikt już nie wierzył Minister Annie Zalewskiej, która zwykła mówić, że przecież „budżet nie jest z gumy”.

Jak się okazuje, budżet jest z gumy tylko wtedy, kiedy pasuje to partii rządzącej. Jeśli trzeba zadbać o elektorat i zapewnić sobie zwycięstwo na jesień - pieniądze w magiczny sposób się znajdują, aby pokryć koszta kolejnych świadczeń socjalnych, a słowo „deficyt” znika ze słownika.

Nic więc dziwnego, że taki stan rzeczy mógł bulwersować pedagogów. Ich sytuacja staje się coraz trudniejsza - większość pracuje w kilku szkołach na raz, żeby wyrobić pełen etat. Często uczą też kilku przedmiotów - jeden nauczyciel czy nauczycielka zajmuje się jednocześnie muzyką, wiedzą o społeczeństwie i językiem niemieckim. Tak nie powinno wyglądać polskie szkolnictwo.

Za rządów Anny Zalewskiej inne, lepsze szkolnictwo nie będzie jednak możliwe. Nieprzerwanie od 2015 roku udowadnia, że nie ma ani pomysłu na wszystkie problemy polskiej edukacji, ani nawet pokory, żeby przyznać się do błędów. A tych było sporo. Likwidację gimnazjów można potraktować jako nieśmieszny żart. Zaledwie 20 lat po wprowadzeniu gimnazjów, Minister Zalewska ponownie je wycofuje. Nie interesuje jej problem przeludnionych budynków szkół podstawowych i prawdopodobnej konieczności wprowadzenia systemu zmianowego. Nie martwi jej także kwestia podwójnego rocznika - wszak dzieci urodzone w 2003 i 2004 roku rozpoczną w tym samym czasie edukację w szkołach ponadgimnazjalnych. Zamiast gasić pożary, Anna Zalewska postanowiła uciec do Brukseli i kandydować w tym roku do Parlamentu Europejskiego.

Przez politykę PiS i niesprawne rządy MEN, pokrzywdzeni zostaną wszyscy, w tym najbardziej w tej chwili widoczni pedagodzy. Nauczycieli można oceniać różnie - tak jak każdą inną grupę zawodową. Każdy z nas jednego wspomina lepiej, drugiego gorzej. Część z nich zainspirowała nas do podjęcia dalszych kroków na ścieżce edukacyjnej, część zniechęciła. Jednak zgodnie powinniśmy stwierdzi, że nauczycielom należy się szacunek. A przede wszystkim godna pensja.

Oczekujemy od szkół, żeby jak najlepiej przygotowywały nasze dzieci do startu w dorosłość. Często narzekamy, że musimy wydawać dodatkowe pieniądze na korepetycje. Warto się jednak zastanowić dlaczego tak jest, zamiast po prostu stwierdza, że nauczyciele w tych czasach to już nie to samo co kiedyś. Godne wynagrodzenie dla pedagogów pozwoliłoby im skupić się na jednej pracy czy jednym nauczanym przedmiocie, a to w oczywisty sposób wpłynęłoby na poziom edukacji.

Nie pozostaje mi więc nic innego jak życzyć powodzenia wszystkim nauczycielom w negocjacjach z rządem i w strajku - jestem z Wami!