Zawsze chciała pomagać ludziom. Marzyła o wyjeździe do Afryki, jednak życie szybko zweryfikowało jej plany, bo jak się okazało nie każda organizacja ma z wolontariatem coś wspólnego. Pewnego dnia Nadia otrzymała wiadomość od koleżanki - link do strony organizacji "All Hands and Hearts". To właśnie za jej pośrednictwem zdecydowała się na wyjazd do Meksyku, gdzie przez miesiąc pomagała m.in. w budowie wiejskiej szkoły.

To była niesamowita podróż na sam "koniec świata". W niespełna miesiąc przejechali ponad 15 tys. km przez Ukrainę, Rosję, Kazachstan... aż do granicy z Chinami. Trójka mieszkańców naszego powiatu właśnie wróciła z życiowej podróży. W Gostyniu czekali na nich znajomi, rodzina i przyjaciele, a także spora grupa wiwatujących „kibiców” Był szampan, radość i wyjątkowe wspomnienia. O tym gdzie byli, co widzieli i jakie mają plany na przyszłość opowiedzieli dziennikarzom Gostyn24 zaraz po powrocie.

Sport był w jego życiu od zawsze. Kilka lat temu uzależnił się...od biegów przeszkodowych, a gdy usłyszał, że znana stacja zamierza wyprodukować polską wersję "Ninja Warrior" – zgłosił się do castingu. Przeszedł wszystkie etapy i niebawem zobaczymy go na ekranach telewizorów. O kim mowa?

Długo była niezadowolona ze swojego życia z powodu niepełnosprawności i braku akceptacji. Ale to już przeszłość, bo udowodniła sobie, że może dużo. Od dziecka zmaga się z dziecięcym porażeniem mózgowym, ale odkąd odważyła się spróbować sił w nurkowaniu, nie boi się już sięgać po nowe wyzwania. Oprócz kursów z nurkowania, posiada też patent żeglarski, a marzy o skoku ze spadochronem. Poznajcie Olgę Mardas.

Mówi, że rzuciła się nie na głęboką wodę, ale na ocean, bo temat nie dość, że trudny, to i kontrowersyjny. Dlaczego bycie kobietą w czasach PRL-u było podwójnym wyzwaniem i jak gostynianki radziły sobie z szarością tego okresu? Czy poradnik na lata kryzysu może nauczyć czegoś współczesne kobiety i jak ją, autorkę książki, ukształtował PRL? Na te i inne pytania odpowiada Barbara Cwojdzińska, autorka książki „Gostynianki w PRL-u”.

Pod koniec grudnia już znany muzyk, lider zespołu „Ich Troje” Michał Wiśniewski po raz kolejny złożył przedświąteczną wizytą w Domu Dziecka w Bodzewie. Jak zawsze Michał obdarował dzieciaki prezentami i rozmawiał dużo z podopiecznymi. Udzielił też wywiadu portalowi Gostyn24.pl, w którym opowiadał o sobie i o wychowaniu w rodzinie, a także relacjach rodziców z dziećmi. Nie zabrakło też serdecznych pozdrowień dla całego Gostynia i dla czytelników naszego portalu.

Zapewne dla wielu z Was zabrzmi to znajomo. Dziesięć dni temu otwieraliśmy szampana, a fajerwerki strzelały nad naszymi głowami. Wtedy też przy silnych emocjach i po kilku głębszych obiecywaliśmy sobie , zapewniając naszych znajomych, że dotrzymamy złożonych właśnie obietnic...

Pasję do chemii odkryła już w Gostyniu. Potem na studiach nie miała wątpliwości, że właśnie to chce w życiu robić. Niedawno znalazła się w gronie sześciu polskich badaczek, które otrzymały prestiżowe stypendia L’Oréal-UNESCO dla kobiet w nauce. - Najważniejsze jest dla mnie to, by nie stracić pasji do nauki ani wiary w to, że wszystkie badania, które wykonuję, mają sens – mówi dr Joanna Gościańska, rodowita gostynianka, adiunkt na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Niestraszne im podróżnicze wyzwania i wyprawy w nieznane. Pochodzący z Kunowa Szymon Przebinda i jego przyjaciel Eryk Krysowski postanowili zrobić coś, czego przed nimi nikt jeszcze nie dokonał. W lutym 2019 roku, jako pierwsi, planują zdobyć zimą najwyższy szczyt Gór Momskich, który otrzyma oficjalną nazwę administracyjną „Pik Dybowskiego” na cześć wielkiego Polaka, Benedykta Dybowskiego. Wyprawę wspomóc można poprzez platformę PolakPotrafi

Na przestrzeni trzydziestu lat milionami krzyżyków zapełniła dziesiątki prac, wśród których znalazły się obrazy Wyspiańskiego, Leonarda da Vinci czy Gustava Klimta. – Na początku są to tylko kawałki kolorowych nici, a cała radość jest wtedy, gdy pojawia się zarys efektu końcowego – mówi 78-letnia gostynianka Krystyna Kopczyńska, pasjonatka haftu krzyżykowego. I choć zdarza jej się żartować, że już z tym kończy, nie potrafi przestać. Bo każdy krzyżyk uspokaja i relaksuje

Złota, srebrna i brązowa medalistka mistrzostw świata, tegoroczna złota medalistka mistrzostw Europy. Recepta na sukcesy? Dyscyplina, samozaparcie i godziny spędzone na matach. Choć zdarzało się jej płakać z bólu, nie odpuściła. A zwycięstwa przyjmuje z pokorą. - Nauczyłam się wygrywać z pokorą, nie unosić się pychą czy nadmierną dumą, bo mam świadomość, że wygrana to też pewne zobowiązanie, gdyż trzeba po niej trenować jeszcze bardziej, by to zwycięstwo obronić – mówi gostynianka Monika Gregor, zawodniczka klubu Taekwon-do Kreli

Inspiracji szukają na złomowiskach, bo wierzą, że niepotrzebne rzeczy zasługują na drugie życie. Ich znakiem rozpoznawczym są rurki hydrauliczne, ale unikalne przedmioty potrafią zrobić ze wszystkiego. Bo u nich nic się nie marnuje. - Gdy przestaje ci wystarczać patrzenie na piękne przedmioty, zaczynasz je tworzyć, dla siebie, dla innych, dla świata – mówią Magdalena Woźna i Robert Kacprowski, właściciele The World of Mind

Z wykształcenia filolog germański i dydaktyk języka niemieckiego w jednej z poznańskich szkół językowych, po godzinach pasjonat modelarstwa kolejowego i okrętowego. Niedawno zrealizował marzenie o pierwszej profesjonalnej makiecie. - Ta pasja pozwala mi wczuć się w wiele ról – w rolę architekta krajobrazu, zwrotniczego, maszynisty, w rolę manewrowego, a nawet historyka taboru i znawcy pewnych epok, w których kolej błyskawicznie się rozwijała. Nie wyobrażam sobie innego hobby – mówi pochodzący z Brzezia Arkadiusz Andrzejewski.

Osiemnaście lat treningów, szesnaście lat w reprezentacji Polski. Złoty medalista igrzysk paraolimpijskich w Atenach, srebrny i brązowy medalista igrzysk paraolimpijskich w Pekinie. Nie miał sobie równych w rzucie dyskiem i oszczepem oraz w pchnięciu kulą. Niedawno do bogatej kolekcji medalowej dorzucił brąz zdobyty na Lekkoatletycznych Mistrzostwach Europy Niepełnosprawnych w Berlinie. A wszystko to pomimo dziecięcego porażenia mózgowego czterokończynowego, z którym zmaga się od dziecka. - Niepełnosprawność nie jest problemem. Gdyby nie ona, nie przeżyłbym w życiu tylu pięknych chwil – mówi pochodzący z Kunowa Paweł Piotrowski.

- Pamiętam, gdy po raz pierwszy wracałam z przytuliska, wtedy jeszcze sama, łzy mi ciekły i mówiłam sobie: „Nie dam rady”, ale zaraz potem pomyślałam, że jeśli nie ja, to kto? Okazało się, że nikt – wspomina Longina Pietrzak prowadząca Przytulisko dla psów w Krobi. W szkolnych murach od ponad trzydziestu lat spełnia się jako nauczycielka biologii, a po godzinach robi wszystko, co w jej mocy, by pokazać zwierzętom lepszą stronę człowieka. Wspierają ją w tym zaangażowani wolontariusze, z których pracy jest szczególnie dumna. - Schronisko to kolejne spełnione marzenie, bo jako dziecko marzyłam o jednym psie, a teraz mam ich tyle – mówi.